دوست داشتنی

دلم همینکه مرا سوی موی یار کشید

سرِ مرا سرِ عاشق شدن به دار کشید

خودم نیامده ام محضرش ، خودش آورد

مرا به پیش ِ خودش جذبه ی نگار کشید

منی که آه نگفتم برای هیچ کسی

همینکه نام تو آمد دلم هوار کشید

حلال کن که اسیرِ نگاهِ تو نشدم

گُنَه برایِ دلم نقشه یِ فرار کشید

درونِ آتشِ دوزخ نسوزد آن نوکر

که رویِ سینه ز داغِ تو یادگار کشید

درود بر پدرم کز همان طُفولیَتَم

برای روضه ات از من همیشه کار کشید

برای آنکه منم عاقبت بخیر شوم

مرا به دست تو داد و خودش کنار کشید

فراق ِ کرب و بلایت خودش مرا کُشته

به رویِ کشته نباید که ذوالفقار کشید

خدا کُنَد عرفه تحتِ قُبه ات باشم

چقَدر برایِ حرم باید انتظار کشید؟!..